-
1 wbrew
предл.• вопреки• к• на• несмотря• об• от• про• против* * *вопреки (наперекор);\wbrew czyjejś woli против чьего-л. желания;\wbrew wszystkim наперекор всем
+ na przekór* * *вопреки́ (напереко́р)wbrew czyjejś woli — про́тив чьего́-л. жела́ния
wbrew wszystkim — напереко́р всем
Syn:
См. также в других словарях:
wbrew — «przyimek łączący się z rzeczownikami (lub innymi wyrazami w ich funkcji) w celowniku; tworzy wyrażenia oznaczające działanie sprzeczne z czymś lub okoliczności kontrastujące z czymś; na przekór czemuś, pomimo czegoś» Czynić coś wbrew czyjejś… … Słownik języka polskiego
na przekór — «wbrew czyjejś woli, czyjemuś życzeniu; na złość komuś» Zrobić coś na przekór komuś, czemuś … Słownik języka polskiego
przemoc — ż VI, DCMs. y, blm «siła przeważająca czyjąś siłę, fizyczna przewaga wykorzystywana do czynów bezprawnych dokonywanych na kimś; narzucona bezprawnie władza, panowanie; czyny bezprawne, dokonane z użyciem fizycznego przymusu; gwałt» Przemoc… … Słownik języka polskiego
zrobić — dk VIa, zrobićbię, zrobićbisz, zrób, zrobićbił, zrobićbiony 1. «wykonać, wytworzyć, wyprodukować coś; przyrządzić, sporządzić coś» Zrobić sweter na drutach. Zrobić komuś obuwie. Zrobić szafę, półki. Zrobić model czegoś. Reżyser zrobił dobry film … Słownik języka polskiego
opór — {{/stl 13}}{{stl 8}}rz. mnż I, D. oporu, Mc. oporze, blm {{/stl 8}}{{stl 20}} {{/stl 20}}{{stl 12}}1. {{/stl 12}}{{stl 7}} nieuleganie, niepoddawanie się, przeciwstawianie się jakiejś sile; oporność, odporność na jakieś działanie; wytrzymałość :… … Langenscheidt Polski wyjaśnień
brać — I ndk IX, biorę, bierzesz, bierz, brał, brany 1. «ujmować, chwytać, obejmować ręką, oburącz (także narządem chwytnym, np. u zwierząt, albo narzędziem); przystosowywać do niesienia, trzymania» Brać co palcami, ręką, zębami, łyżką, widelcem, łopatą … Słownik języka polskiego
porwać — dk IX, porwaćrwę, porwaćrwiesz, porwaćrwij, porwaćał, porwaćany porywać ndk I, porwaćam, porwaćasz, porwaćają, porwaćaj, porwaćał, porwaćany 1. «schwyciwszy, schwytawszy zabrać, uwieźć, uprowadzić kogoś, coś siłą, przemocą, wbrew czyjejś woli»… … Słownik języka polskiego
przyczepić — dk VIa, przyczepićpię, przyczepićpisz, przyczepićczep, przyczepićpił, przyczepićpiony przyczepiać ndk I, przyczepićam, przyczepićasz, przyczepićają, przyczepićaj, przyczepićał, przyczepićany «przypinając, wiążąc, zahaczając umocować coś na czymś … Słownik języka polskiego
wsunąć — dk Vb, wsunąćnę, wsunąćniesz, wsuń, wsunąćnął, wsunąćnęła, wsunąćnęli, wsunąćnięty, wsunąćnąwszy wsuwać ndk I, wsunąćam, wsunąćasz, wsunąćają, wsunąćaj, wsunąćał, wsunąćany 1. «sunąc, posuwając umieścić coś wewnątrz czegoś, na czymś lub pod… … Słownik języka polskiego
wziąć — dk Xc, wezmę, weźmiesz, weź, wziął, wzięła, wzięli, wzięty, wziąwszy 1. «ująć, chwycić, objąć (kogoś, coś) ręką, rękami lub innym narządem chwytnym (np. u zwierząt) albo narzędziem; przystosować do trzymania, niesienia» Wziąć książkę, zeszyt,… … Słownik języka polskiego
nachodzić — {{/stl 13}}{{stl 8}}cz. ndk VIIb, nachodzićdzę, nachodzićdzi, nachodzićchodź, nachodzićdzony {{/stl 8}}– najść {{/stl 13}}{{stl 8}}dk IXd, nachodzićjdę, nachodzićjdzie, najdź, naszedł, naszła, naszli {{/stl 8}}{{stl 20}} {{/stl 20}}{{stl 12}}1.… … Langenscheidt Polski wyjaśnień